M. Es'ad Coşan Araştırma ve Eğitim Merkezi

Ramazan’ın Son On Günü

Tarih: 16.01.1998 | Yer: Avustralya | Sidney | İzlenme:5610

Videoyu istediğiniz yerden başlatmak için metin üzerine tıklayınız.

es-Selâmü aleyküm ve rahmetullâhi ve berekâtüh!

Size Avustralya'nın en büyük şehri Sydney'den hitap ediyorum. Ramazanınız inşaallah, dilerim ki iyi geçiyordur.

Allahu Teâlâ hazretleri Ramazan'ın bütün güzelliklerinden hissedâr eylesin, payınızı bol bol ihsan eylesin. Feyziniz çok olsun. Allah'ın rahmetine erin. Dünyanız, âhiretiniz mâmur olsun...

Ramazan'ın onsekizinci gününe geldik. Edebiyatçıların dediği gibi, günler rüzgar gibi geçiyor. Tabii ömür de öyle olacak. Allah uzun ömür versin ama ne kadar uzun olsa;

Kıvrılır, uzar; fakat daire olmaz bu hat.

Bir zaman bitecek. Onun için hazırlıklı olmak lazım.

Sanman ki felek devr ile şâmı seher eyler,

Her vâkıanın âkıbetinden haber eyler.

"Gece ile gündüzün peşpeşe gelmesi, akşamdan sonra sabah, sabahtan sonra akşamın olması, sadece basit bir olay, bir dönüş değil; her işin sonunu anlatıyor bize..." diyor şair.

Tabii her işin sonu, hayat imtihanının sonu gelecek. Allah hüsn-ü hâtime nasip eylesin...

Ve'l-âkıbetü li'l-müttakîn.

Müttakî kul olarak yaşayıp hüsn-ü hâtimeler ile âhirete göçmeyi nasip eylesin Mevlâmız... Hayırlı, uzun ömür versin. Faydalı işler yapmak nasip etsin. Güzel eserler bırakmak nasip etsin. Dilerim, hepinize Allahu Teâlâ hazretleri çok çok, uzun uzun ömürler ihsan eylesin. Salih ameller işlemeyi nasip eylesin...

Sevilen bir şeyden ayrılınca insan üzülüyor, insana mahzunluk çöküyor. Ramazan'ın onsekizinci günü derken hemen zihinde bir hesap yapılıyor; "On beş günden fazla, yarısından çoğu gitmiş." diye insanın içi cız ediyor. Böyle bir üzülme oluyor.

Allahu Teâlâ hazretleri Ramazan'dan istifade eden kullarından eylesin.

Ramazan bir zaman bölümü, bir ay; gündüzlü, geceli 29, 30 günlük bir zaman parçası ama herkes için değil; Ramazan'dan istifade etmek isteyenler için, Ramazan'dan istifadeye çalışanlar için bu...

Allah istifadeye çalışanlardan ve istifade edenlerden eylesin...

Ramazan'ın başı rahmettir; Allah'ın acımasıdır, merhametidir, kullarına affediciliğiyle, rahmetiyle tecelli etmesidir. Ortası mağfirettir. Çünkü oruç tuttu, teravih kıldı, gözyaşı döktü, Kur'ân-ı Kerîm okudu, yalvardı, yakardı... O yapılan ibadetlerin faydası, sevabı, tesiri birikti. Peygamber Efendimiz Ramazan ayı için "Ortası mağfirettir." diyor. İnşaallah mağfiretine hepimiz ereriz. Allahu Teâlâ hazretleri hepimizi mağfiretine erdirsin.

Mağfiret ne demek?

Günahların affedilmesi, bağışlanmak demek.

İnsan bağışlanmayı talep edebilir, "Şu şöyle olsun." diye dilekçe verir de dilekçesi kabul olacak mı olmayacak mı? "Affet beni Allahım, ben suçluydum, suç işlemiştim..." der de bakalım affedecek mi affetmeyecek mi?

Peygamber Efendimiz "Başı rahmettir, ortası mağfirettir." diyor. Allah başında kullarına rahmet eder, merhamet eder, acır. Kul da güzel kulluğunu ortaya koya koya Allah'ın mağfiretine mazhar olur.

Ramazan'ın sonu nedir?

Sonu, kesin sonuç cehennemden âzat olmaktır. Yani cehenneme düşmeyip, ceza çekmeyip, azap görmeyip, cayır cayır yanmayıp cennete girmektir. Ne güzel!..

Allahu Teâlâ hazretleri hepimizi mağfiretine erdirsin ve cehennemden lütfuyla, keremiyle âzat ettiği, bi-gayri hisâb ve ikâb ve azâb; ikaba, azaba, cezaya mâruz kalmadan doğrudan doğruya cennetine giren kullarından eylesin. Bunu cân u gönülden temenni ediyoruz. Gözyaşıyla, kalbimizin titremesiyle, Allahu Teâlâ hazretlerinin lütfundan, kereminden niyaz ediyoruz. Liyâkatimiz olmadığını bildiğimiz halde, O'nun rahmeti geniş olduğundan rahmetinden diliyoruz.

Tabii böyle apansız geçen şeyler, şairin dediği gibi, her şeyin acele edilmesi, zamanında değerlendirilmesi gerektiğini bize hatırlatıyor. Demir tavında dövülür. Yani demir ısınır ısınır, kıpkırmızı olur, o zaman çekiçle dövülüp şekil verilir. Yoksa soğukken demir dövülse şekil verilir mi? Verilmez. Tavına geldiği zaman yapılır. Her şeyin zamanını bilmek lazım, fırsatı kaçırmamak lazım.

Peygamber Efendimiz;

Accilû bi't-tevbeti kable'l-mevt. "Ölüm gelivermeden önce tevbenizi çabuk yapın." buyurmuş.

Ölüm ne zaman gelecek?

Onu hiç bilmiyoruz. Apansız geliverir, gelebilir. Allah uzak eylesin, gafil yakalanmamayı nasip eylesin. Ölüme hazırlıklı olmayı nasip eylesin. Ama birden geliverir diye tevbeyi çabuk yapmak lazım.

Ramazan'ın on sekizi gitti, ötekisi de gidebilir. Onun için biraz daha gayret etmek, biraz daha sıkı çalışmak, biraz daha koşturmak lazım. Yarışın, koşunun yarısından fazlası devam etti. Belki idman yapanları, koşanları takip etmişsinizdir. Belki bedeniniz sağlamlaşsın, gelişsin diye sizin de idmanlarınız vardır, çalışmalarınız vardır. Yarışın sonuna doğru hızlarını arttırırlar. Uzun koşularda kendisini ilk başta yormasa bile yavaş yavaş en sonuna doğru artık hızı arttırırlar.

Temenni ediyoruz, Allah size de gayret, kuvvet versin, yarışın sonuna doğru bir canlılık versin; daha güzel kulluk, daha güzel ibadetler yapmayı nasip eylesin. Artık tecrübe de kazandınız; Cenâb-ı Hakk'a nasıl ihlâsla kulluk yapılıyormuş oruçla, teravihle, gece ibadetleriyle gördünüz. Camilerdeki nûrâniyet, o mükemmel ruhânî hava, ruhâniyet tabii tesir etti, tecrübeniz arttı. Ona göre Allahu Teâlâ hazretleri Ramazan'ın son on gününü güzel geçirmeyi nasip etsin.

Size önceden güzel şeyleri haber veriyoruz, "Önümüzde şöyle olacak, aman dikkat edin, fırsatı kaçırmayın!" diye... Âdetimiz, gayretimiz bu... Size faydalı olmaya çalışıyoruz, hizmet etmeye çalışıyoruz. Âcizâne, nâçizâne hizmetçiniziz, bendeniziz...

Bu hafta size neyi hatırlatmamız, neyi ikaz etmemiz lazım?

Bu hafta itikâfı size hatırlatmalıyız.

Peygamber Efendimiz, Ramazan'ın son on gününü, yani yirmisinden sonraki günlerini itikâfla geçirirdi.

O son on güne, el-aşrü'l-evâhir denilir. Ramazan'ın sonunda olan son on anlamında... Ayı üçe ayırırlar; ilk on, ikinci on, üçüncü on. Üçüncü ona el-aşrü'l-evâhir denilir. Aşr, "on" demek. Peygamber Efendimiz son on günde itikâfa girerdi. Bu, sahih hadîs-i şerîflerde kesin olarak beyan edilmiş, Peygamber sallallahu aleyhi ve sellem Efendimiz'in kuvvetli bir sünnetidir.

Hz. Âişe anamız, validemiz radıyallahu anhâ rivayet eylemiş. Allah şefaatine nâil eylesin, buyurmuş ki;

Enne'n-nebiyye sallallahu aleyhi ve sellem, kâne ya'tekifü'l-aşre'l-evâhire min ramadâne hattâ teveffâhu'llâhu teâlâ sümme a'tekefe ezvâcühû min ba'dihî.

"Peygamber sallallahu aleyhi ve sellem Efendimiz Ramazan'ın son on gününde âdetiydi, itikâf ederdi."

Ne zamana kadar?

Hattâ teveffâhu'llâhu azze ve celle. "Aziz ve Celil olan Allahu Teâlâ hazretleri onun ömrünü bitirinceye, ruhunu kabzedinceye, huzuruna alıncaya, âhirete irtihâl edinceye, vefat edinceye kadar Efendimiz itikâf ederdi."

Sonra bir güzel cümle var, hadîs-i şerîfin arkasında, Âişe anamızın ifadesi;

Sümme a'tekefe ezvâcühû min ba'dihî. "O âhirete irtihal ettikten sonra zevceleri itikâfa devam ettiler." diyor.

Üçüncü bir şahıstan, başkalarından bahseder gibi konuşuyor ama tabii kendisi de itikâf ederdi. Zaten hayatındayken Peygamber Efendimiz'in, bir keresinde mescide bir girdi ki Peygamber Efendimiz, baktı ki mescidin orasında burasında çadırcıklar kurulmuş.

"Bunlar ne?"

Valideler itikâfa niyetlenmişler, mescidin içinde çadır kurmuşlar, bölme ayırmışlar; itikâf edecekler.

Peygamber Efendimiz o zaman girmedi itikâfa, o sene Şevval'de girdi. Peygamberimiz'in hayatı zamanında da hanımları zaten itikâfa girerlerdi. Âişe anamız, "Bu güzel âdeti Peygamber Efendimiz'den sonra devam ettirdiler." demek istiyor.

Bir hadîs-i şerîfte de Ebû Hüreyre radıyallahu anh -ashâb-ı suffedendi; mescidin müdâvimlerinden, kayıtlı mevcutlarından- daima suffe ashabından.

Kâne'n-nebiyyü sallallahu aleyhi ve sellem ya'tekifu fî külli ramadâne aşerete eyyâmin.

"Peygamber Efendimiz her Ramazan on gün itikâfa girerdi." diye rivayet buyuruyor.

Arkasından bir başka cümle var bu hadîs-i şerîfin -Buhârî'nin rivayet ettiği bir hadîs-i şerîf- burada da ikinci bir bilgi kazanıyoruz;

Fe-lemmâ kâne'l-âmüllezî kubida fîhi. "Vefatının vukû bulduğu sene gelince." A'tekefe işrîne yevmen. "O zaman 20 gün itikâf etti."

Peygamber Efendimiz son senesinde 20 gün itikâf eylemiş. Allahu Teâlâ hazretleri şefaatine nâil eylesin.

Bir keresinde Mecidiyeköy mü, Levent mi, orada gidiyordum. Karşıdan blucin pantolon giymiş gençler geliyorlar. Saçlar modaya uygun, uzun vs. Onlar karşıdan gelirken, bunlar yirminci yüzyılın çağdaş gençleri diye kenardan geçmeyi düşünüyordum. Bana dönüp de;

"es-Selâmü aleyküm ve rahmetullâh Hocam!" demesinler mi?..

Nasıl sevindim!

Yani tahmin etmiyor insan. Kıyafetinden insanlar anlaşılmıyor, kalpler önemli... Gençlerin içinde nice kıymetli, değerli gençler; ablalar, ağabeyler, delikanlılar var...

Belki bilmeyenler vardır, yaşlı olduğu halde de bilmeyenler olabilir. Onun için itikâfı biraz izah edelim:

İtikâf, a-ke-fe kökünden geliyor. Bir şey üzerine durmak, devam etmek mânasına geliyor. Kur'ân-ı Kerîm'de geçtiğine göre; Musa aleyhisselam kavmiyle Firavun'dan kurtulup bir beldeye geldi. Baktı ki o beldenin ahalisi;

Ya'küfûne alâ asnâmin lehüm. "Kendilerine ait, elleriyle yaptıkları zavallı putçuklarına tapıyorlar."

Yani akefe, abede "ibadet ediyorlar" mânasına geliyor.

Kur'ân-ı Kerîm'de ve'l-âkifîn diye de geçiyor. Bir yerde ibadet niyetiyle, ibadet maksadıyla beklemek, bir şeyin üzerinde durmak, devam etmek mânasına geliyor.

İtikâf, Ramazan'ın son on gününde sünnettir. Buhârî'den, sahih kaynaklardan, Riyâzü's-sâlihîn'den okudum. Görüldüğü üzere Peygamber Efendimiz hiç bırakmamış. En son senesinde de 20 gün yapmış. İlle son on gün olacak diye bir şey yok, önceden de olabilir. İtikâf kuvvetli, âşikâr bir sünnettir.

Bir de bu sünnetin bir özelliği var; "sünnet-i kifâye" derler buna. O kadar kuvvetlidir ki yapılmazsa bir beldenin bütün ahalisi sorumlu olur.

Diyelim ki taşrada bir kasaba, bir nahiye, bir bucak, bir köy; hiç kimse itikâfa girmemiş. O zaman bütün belde halkı "Resûlullah'ın bu müekked, bu kuvvetli sünnetini niye yapmadınız siz Ramazan'da?!" diye hepsi sorumlu olur. Ama birkaç tane, bir tane de olsa ibadet âşıklısı çıkar itikâf ederse öteki yapmayanlardan bu borç, cezalandırma durumu kalkmış olur. "Hiç olmazsa beldeden bir tanesi çıkmış, orada itikâf ediyor." diye bir itikâf eden insanın beldeye faydası oluyor. Böyle bir özelliği var, "sünnet-i kifâye" derler.

Mesela cenaze namazı farz-ı kifâye...

"Peki benim haberim olmadı. Adam ölmüş, ben başka yerdeydim. Eyvah farzmış, ben suçlu muyum?"

Hayır. Duyanlara ve o vazifeyi yapacak kimselere onu yapmak farz. Ama hiç kimse yapmazsa herkes sorumlu olur. Birkaç kişi yapar da vazifeyi yerine getirirse ötekilerden de sorumluluk kalkar.

Ona "farz-ı kifâye" deniliyor, bu da sünnet-i kifâye... Peygamber sallallahu aleyhi ve sellem Efendimiz Ramazan'ın son on gününde, ömründe her zaman itikâf eylemiş. Peygamber Efendimiz'den sonra da ashâb-ı kirâmı, ezvâc-ı tâhirât validelerimiz bu vazifeye devam etmişlerdir.

İtikâf yapmanızı tavsiye ediyorum. Durumunuz müsait ise ezan okunup cemaatle namaz kılınan, cuma namazı kılınan, müezzini olan, imamı olan bir camide itikâfa girebilirsiniz.

Kadınlar da girer, erkekler de girer, büyükler de girer, küçükler de girer. Henüz temyiz kabiliyeti kendisinde yeni mevcut olan çocukların dahi itikâfı sahihtir.

Allah'a hamd ü senâlar olsun; bazı genç, küçük çocuklar oluyor, babalarının yanında onlar da itikâf edebiliyorlar.

Olur mu?

Olur.

Kadının itikâfı?

O da olur.

"Kadın mescitte itikâf ederse hocam; gecesi var, gündüzü var, dışarı çıkıp abdest alacak... Nasıl?.."

Evet, mescitte değil de kadınlar daha ziyade evlerinde itikâfa girerler. Evlerinin bir odasını mescit edinirler, "Burası benim mescidim olsun..." orada itikâf ederler. İtikâfın şartlarını orada yerine getirerek, ibadeti orada yaparak onlar da itikâf sevabını alabilirler.

Erkekler cuma namazı kılınan, beş vakit namaz kılınan bir camide itikâf eder.

"Cuma namazı kılınmayan bir cami olsa hocam?"

Şimdi artık her camide kılınıyor da kılınmayan camiler olabiliyor. Mesela benim gençliğimde, hatırlıyorum, civarımızdaki köylerden bizim köye cuma namazı kılmaya gelirlerdi. Çok özen gösterirlerdi. Herkes atına biner vs... Çünkü her köyde cuma namazı kılınmazdı.

Cuma namazı kılınmayan ama beş vakit namaz kılınan bir camide itikâf olur mu?

Olur. Olur da cuma namazına kalkıp yine cuma kılınan yere gitmesi lazım gelir.

İtikâf nasıl geçer? İtikâf nasıl bir ibadettir?

İtikâf, Allah'a yoğun bir ibadet şeklidir. Artık eve de gitmiyorsunuz, dünyevî işlerle de meşgul olmuyorsunuz, eşinizle de meşgul olmuyorsunuz...

Hanımlar itikâfa beylerinin izniyle girerler.

"Efendi, müsaade ediyor musun bana? İtikâfa gireceğim, on gün senden ayrı kalacağım, müsaaden var mı?" diye sorması lazım. Çünkü itikâfa girdi mi eşinden ayrı durması gerekiyor. Sormazsa olmaz. Hatta efendisi, "Ben izin vermiyorum!" diye bozdurabilir.

İtikâfta ne yapacak?

Yoğun olarak kendisini Allah'a ibadete verecek. Zihnini derleyecek, toplayacak, Kur'an okuyacak...

Tabii mescitlerin en güzelini, en büyüğünü seçmeye çalışmak lazım.

En sevaplı mescit hangisidir?

En sevaplı mescit, Mekke-i Mükerreme'deki Mescid-i Haram'dır. Bazı kimseler eğer Mekke'ye gidebilmişse, son on günü orada caminin içinde yatıp kalkarak, eve gitmeden itikâf yapabilecekse en sevaplı odur. Sonra Medine'deki Peygamber sallallahu aleyhi ve sellem Efendimiz'in mescidi, Mescid-i Resûl. Sonra Kudüs'teki Mescid-i Aksâ. Sonra camisi büyük, cemaati çok olan yerlerde itikâf yapacak.

İtikâfta ne yapacak?

Dünya kelâmı, insanlarla sohbet vs. mâlayânî konuşma yapmayacak. Hayırlı sözden başka söz söylemeyecek. Kur'an okuyacak, hadis okuyacak. Öğrenebilir, öğretebilir, öğretmen olabilir. Talebenin birisi;

"Hocam, ben itikâfa girmek istiyorum ama çocuklara da Kur'an öğretiyordum. Hangisini yapayım?" diye bana sordu. Ben de ona takıldım;

"Bana bak, sen niye iki ibadeti karşı karşıya getiriyorsun, birbiriyle çatıştırıyorsun? Hem itikâfa gir hem de itikâftayken çocuklar yine camiye gelsinler, sen onlara Kur'an okutmaya devam et. Katmerli sevap olsun. Ekmek kadayıfının üstüne kaymak konulmuş gibi tatlı olsun!" diye latife ettim.

İnsan itikâfta ilim de öğretebilir, ilim de öğrenebilir. Peygamber Efendimiz'in hayatı, sîreti, peygamberlerin ahlâkı olabilir. Kendisi eline kalemi alır makale yazar, kitap yazar vs... Günah yapmamaya, boş vakit geçirmemeye, zamanı israf etmemeye dikkat eder.

Böyle bir itikâfı tavsiye ediyoruz.

İtikâf yaparsanız sünneti yerine getirmiş olursunuz, bir de beldenizdeki itikâf yapmayan müslümanları da kurtarmış olursunuz. Çünkü sünnet-i kifâye; yapmayınca onlar da sorumlu olacaktı, siz yapınca onlar da kurtuluyor.

Biz İskenderpaşalılar olarak, İskenderpaşa camiası, kardeşlerimiz, ihvânımız, dostlarımızla [Mehmed Zahid] Hocamız'ın zamanından beri itikâfa çok dikkat ediyoruz.

Muhakkak ki başka hoca efendiler, başka camilerde de itikâfa çok dikkat vardır.

Niye Hocamız'dan özel olarak bahsediyorum?

İhvânımızdan bazıları Hocamız rahmetullahi aleyh'e;

"Efendim, bizim halvete girecek zamanımız olmuyor. Üniversitede profesörüz, hocayız. 40 gün ayrı duramıyoruz. 40 gün bir yere kapanıp yoğun bir şekilde ibadet etme işini yapmak istiyoruz ama memuriyetimiz müsait değil. Acaba Ramazan'ın son on gününü on gün on gün yaparak bu itikâfın âdâbını, bu halvetin faydalarını, eğitimini alabilir miyiz, sağlayabilir miyiz?" diye sormuşlar.

Hocamız kabul buyurmuş; "Olur, girin bakalım." demiş. Bu itikâfta "halvet" denilen çok büyük ve çok yoğun ibadetin eğitimini onlara on gün içinde kısmen yaptırmış.

Bazı kimseleri Hocamız kendisi çağırırdı ve "Sen benim yanımda bir hafta kal bakayım!" diye onlara bütün bir halvette, yani 40 günlük "çile" dediğimiz halvette öğretilecek şeyleri öğretirdi. Mürşid-i kâmil-i mükemmil olduğu için öğretirdi; evliyâ eyler, ondan sonra bir yere gönderirdi. Allahu Teâlâ hazretleri şefaatine nâil eylesin...

Onun için ben bizim camiamızda itikâfı küçük halvet gibi görüyorum. Biz de uyguluyoruz. Halvetteki zikirler, sıkı ve yoğun ibadet, kimse kimseyle konuşmayacak, bir köşeye çekilecek, cemaate karışmayacak, cemaatle sohbet olmamasını sağlayacak; bu itikâfı daha mûtenâ, daha saklı bir yerde yapacak ve halvetteki yasaklara riayet edecek... Yani sünnet olan itikâftan daha kuvvetli, daha sıkı bir dinî eğitim, zikir, fikir, ibadet çalışması yapıyoruz.

Kardeşlerimize tavsiye ederiz.

Kabul eden ve giren kardeşlerimize Allah büyük feyizler ihsan eylesin. Allahu Teâlâ hazretleri feyizlerini çok eylesin. Kalplerini pürnûr eylesin. Kalplerindeki pası, kirleri, mânevî lekeleri temizlesin, gönülleri pürnûr olsun. Zihinleri aydın olsun. İmanları kavî olsun. Aşkullah, muhabbetullah, mârifetullah sahibi olsunlar. Allah'ı seven, Allah'ı bilen, Allah'a güzel kulluk eden kullar olsunlar. Bu halvetle, bu itikâfla o noktalara ulaşsınlar, diye temenni ediyorum, dualar ediyorum.

Allahu Teâlâ hazretleri cümlemize ve cümlenize her türlü sevdiği, razı olduğu güzel işleri yapmayı öğretsin, onları yapmaya bizi muvaffak etsin.

Allahümme erine'l-hakka hakkan ve elhimna'ttibâahû. "Yâ Rabbi! Bize hakkı hak olarak göster, gördükten sonra da uymayı nasip et!"

Bazı insanlar hakkı, güzeli görür de yapmaz veya yapmaya gücü yetmiyor veya şeytan çelmeliyor. Bilmek yeterli değil. İslâm'da bilmek bir meziyet ama başlı başına bir meziyet değil. Bilmek uygulamak içindir. Bilecek, bildiğini uygulayacak. Bilecek, ondan sonra ilmiyle âmil olacak, ilmini uygulayacak. Sadece bilmek laf ebeliği, kuru kalabalık oluyor, kitap hamallığı gibi oluyor. Elinde veya sırtında yük olarak değil, zihninde taşıyor ama üzerinde görünmüyor, tesiri yok... Öyle olmaz.

"Yâ Rabbi! Bize hakkı hak olarak görüp uymayı nasip eyle!.."

Ve erine'l-bâtıle bâtılen ve elhimna'ctinâbeh. "Bâtılın, boşun, yanlışın, zararlının, kötünün de öyle olduğunu görüp ondan sakınmayı bize nasip et yâ Rabbi!"

"Bize tevfîkini refik et de iyi kulun olalım, iyi şeyleri yapabilelim, kötü şeylerden de sakınabilelim yâ Rabbi!" diye dua ederiz.

Bu dua Efendimiz'dendir.

Allahu Teâlâ hazretleri bize hakkı ve hayrı işletsin; şerden, kötülüklerden, zararlardan, hatalardan, isyanlardan, nisyanlardan, günahlardan bizi uzak eylesin. Şu feyiz ve bereket mevsimi olan Ramazan'ı güzel geçirmeyi nasip eylesin. Şeytana uymamayı, haramlardan uzak durmayı, orucu hakkıyla tutmayı, sevapları çok kazanmayı, Allah'ın affına, mağfiretine erip cehennemden âzat olmayı cümlemize Mevlâmız nasip eylesin... Nice nice güzel günlere, Ramazanlar'a, kandillere sıhhat afiyetle, sevdiklerinizle beraber erişin. Hem dünyada hem âhirette aziz ve bahtiyar olun,.

es-Selamü aleyküm ve rahmetullâhi ve berekâtüh!

Sayfa Başı